The winner takes it all?

Op 2 december 2012 vond er in Burlada, Navarra Spanje een cross country race plaats. De Keniaanse Abel Mutai raakte, op slechts een paar meter van de finishlijn af, in de war door de bewegwijzering en stopte in de veronderstelling dat hij de race had voltooid. De Spanjaard Ivan Fernandez zat vlak achter hem en realiseerde zich wat er gebeurde. Hij schreeuwde tegen Abel dat hij moest blijven rennen. Deze verstond echter geen Spaans. In plaats van zelf de overwinning te pakken duwde Ivan, zonder aarzeling, Mutai naar de overwinning.

Op de vraag van een journalist waarom hij dit had gedaan, gaf Ivan als antwoord: ''Ik verdiende het niet om te winnen, hij had al een gat geslagen dat ik niet kon dichten. Hij ging al winnen, de race was van hem. Wat zou de verdienste van mijn overwinning zijn? Wat zou de eer van die medaille zijn? Wat zou mijn moeder daarvan vinden?” Maar ook zei hij dat het zijn droom was dat er een dag zou komen waarop we zodanig met elkaar samen leven dat we elkaar pushen en helpen om te winnen.

Formeel heeft Ivan Fernandez bovengenoemde race verloren en Abel Mutai hem gewonnen. Velen zullen het echter met mij eens zijn dat deze race twee winnaars kent.

Waar veel mensen gebruik maken van de zwakheden van mensen, in plaats van ze te versterken en te helpen om successen te behalen, was dit niet alleen een uiting van grote sportiviteit van de toen pas 24-jarige Spanjaard, maar ook een voorbeeld van persoonlijk leiderschap. Om persoonlijk leiderschap te ontwikkelen, is een ondersteunende omgeving cruciaal.

Je hoeft geen formele leidinggevende functie te hebben om te excelleren in persoonlijk leiderschap. Iedereen kan de leiding nemen, initiatief nemen, de nek uitsteken. Met als doel dingen beter te doen. Maar ook, en misschien vooral, draait het om of je in staat bent anderen te helpen de leider te zijn. Andersom moet je je eigen leven kunnen aansturen om iemand anders aan te kunnen sturen. Daarmee maak je het leven niet alleen voor anderen aangenamer, je blijft ook baas over je eigen leven, bijvoorbeeld in je werkend leven door regie te nemen op het behouden of vinden van zinvol werk of loopbaanplanning. Hoewel er (nog) geen wetenschappelijke definitie van persoonlijk leiderschap is, wordt er wel volop wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Een rondje op internet brengt ons bij diverse definities. Het mooie is dat het in ieder geval duidelijk is dat het nemen van regie over je eigen leven leidt tot een prettiger leven, je meer betekenis gaat ervaren en dat anderen je meer erkenning zullen geven.

Dat betekent echter niet dat jij, als je ergens invloed op hebt, er ook altijd verantwoordelijk voor bent. En soms moet je accepteren dat je de controle niet altijd hebt. Dan moet je meegaan met de windrichting. Doe je dat niet, dan ga je al gauw richting een burn-out of je raakt teleurgesteld, verbitterd misschien zelfs. Blijf ook weg van overtuigen, laat anderen de keuze om ook hun eigen regie te nemen. Zorg goed voor jezelf, door gezonde voeding, beweging en door rust te nemen. Van hard werken wordt niemand ziek, van extreem hard werken uiteindelijk wel. Ook topsporters hebben aandacht voor ontspanning.

Als leider, of dat nu leiden over jezelf of over anderen is, is het belangrijk dat je jezelf blijft, een eigen mening durft te geven en te volgen, maar sommige mensen raken zo overtuigd van hun eigen capaciteiten, dat ze geen tegenspraak meer dulden. Reflecteer van tijd tot tijd of jouw beeld op de wereld nog strookt met dat van de rest van de wereld, van je gezin, van je team op het werk, de sportclub. Dat vraagt om begrip voor generaties, andere culturen, verschillen accepteren en ermee kunnen en willen omgaan. Want met een gezonde combinatie van het bovenstaande, komen we op een dag tot de ontdekking dat de droom van Ivan Fernandez is uitgekomen.

Wil je weten wat wij voor jou kunnen betekenen? Neem vrijblijvend contact met ons op via de contactpagina.